بررسی خشونت علیه پرستاران اورژانس بیمارستان شهیدمحمدی بندرعباس، ۱۳۹۱

مقدمه: امروزه بروز انواع خشونت که با مواردی چون خشونت کلامی (توهین و تحقیر)، خشونت های جسمی مانند ضرب و جرح، آزار و اذیت وتعارضات جنسی تعریف می شود، در محیط های کاری سراسر دنیا خصوصاً مراکز بهداشتی و درمانی روبه گسترش می باشد. بخش اورژانس بیمارستان ها یکی از شایع ترین مکان های بروز انواع خشونت می باشند. هدف این مطالعه، تعیین خشونت های اعمال شده علیه پرستاران اورژانس بیمارستان شهید محمدی بندرعباس می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی - توصیفی بوده که در سال 1391 انجام گرفته است، جامعه آماری را پرستاران شاغل در بخش اورژانس بیمارستان شهید محمدی بندرعباس با حداقل یک سال سابقه کاری می باشد که تمامی آنها در این مطالعه شرکت داده شده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته، شامل تعدادی سؤال باز و بسته با پاسخ کوتاه بوده که صحت آن به تأیید متخصصین روایی سنجی رسید. پرسشنامه ها به صورت حضوری پس از بیان توضیحات لازم در بین پرستاران توزیع گردید. اطلاعات حاصله با استفاده از نرم افزار آماری spss 17 و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: خشونت های کلامی 100 درصد، تهدید با وسیله 93/6 درصد، خشونت جسمانی 94/5 درصد به ترتیب بیشترین شیوع انواع خشونت را داشتند. شیفت کاری شب، عدم دخالت نیروهای انتظامی، انتظار طولانی مدت جهت دریافت خدمات درمانی، از فاکتورهای اصلی خطر بروز انواع خشونت می باشند، بیشترین عامل خشونت همراهان بیمار و در شیفت کاری 7 شب الی 12شب بوده است. در اکثریت موارد (94 درصد)، پرستاران آموزش لازم را جهت رویارویی با خشونت نگذرانیده و ضمناً گزارش دهی مناسبی از حادثه انجام نداده بودند نتیجه گیری: در این مطالعه میزان شیوع بروز خشونت در طول مدت یک سال بیشتر از مطالعات خارجی می باشد که این مسئله قابل تأمل و بررسی است، لذا انجام تحقیقات مناسب و جامع، اجرای برنامه های پیشگیرانه مانند بالابردن فرهنگ عمومی، مدیریت صحیح به کارگیری پرستاران دارای احساس مسئولیت بیشتر و با سرعت عمل بالا در اورژانس، انجام حمایت های لازم مانند آموزش های مناسب ضمن خدمت، تدوین منشور جامع حقوق پرستاری از طرف برنامه ریزان ستادی حوزه وزارت با هدف کاهش انواع خشونت، لازم و ضروری می باشد